Monthly Archives: აპრილი 2009

რატომ სჭირდება ილიჩი დღევანდელ საქართველოს???

დღევანდელი ქართული პოლიტიკური სიტუაციიდან გამომდინარე შეიძლება ითქვას რომ ქვეყანა ჩიხში არის შესული, ერთის მხრივ არის პოლიტიკური ოპოზიცია რომელიც ქართველი სოციოლოგის გოჩა ცქიტიშვილის სიტყვებით რომ ვთქვათ ერთნაირი სიჯიუტით წელიწადში 5 ჯერ აკეტებს ერთი და იგივეს ერთნაირი წარუმატებლობით და მეორე მხრივ არის სამთავრობო ბლოკი რომელიც ასევე ერთგვაროვნად მხოლოდ ფასადების შეღებვით და მომღიმარი სახიტ ცდილობს ქვეყნის მოსახლეობის დარწმუნებას რომ ქვეყანში ყველაფერი კარგად არის. სწორედ ასეთ სიტუაციაში როდესაც ქვეყანა ჩიხშია შესული არის აქტუალური ვლადიმერ ილიას ძეს გამოჩენის აუცილელობობა ქვეყანაში.
 რატომ ლენინი და არა დავუშვათ ჩე გევარა ან სხვა ისტორიული პიროვნებები, განა ლენინის სახელს არ უკავშირდება მარქსიზმის იდეოლოგიის დისკრედიტაცია, განა ილიჩი არ იყო წითელი ტერორის ავტორი და განა ვლადიმერის დროს არ დაიწყო რუსეთში რელიგიასთან ბრძოლა??? არა ჩვენ არა მე 20 საუკუნის მარქსისტი ლენინი გვჭირდება არამედ ადამიანი რომელიც შეძლებს ჩვენი საპროტესტო მოძრაობის გამოყვანას იმ ჩიხიდან რომელშიც ის შევიდა ჩვენი პოლიტიკოსების უაზრო ამბიციების და უუნარობის გამო.            
ჩვენ გვჭიდდება ადამიანი რომელიც შეძლებს დაანახოს საზოგადოებას და მის თანამოაზრეებს რომ შესაძლებელია ცვლილებების მოხდენა, ისევე როგორც ლენინმა დაარწმუნა 1917 წლის განმავლობაში რომ ბოლშევიკები მზად იყვნენ ხელისუფლების ხელში ასაღებად, რომ არა ლენინი იდროინდელი მარქსისტული ყაიდის პარტიები მზად იყვნენ ხელისუფლების აღების პროცესი 200 წლით გადაეწიათ რადგან ბურჟუაზიული სახელმწიფო მზად არ იყო გარდამქნისთვის.რომ არა ლენინი რუსეთი მზად იყო კიდევ დიდი ხანი მოეთმინა ყოვლად უხეირო და უუნარო ხელისუფალი.სწორედ ლენინმა ირწმუნა პირველად და ხმამაღლა განაცხადა რომ მარქსი ეგებ ცდებოდა და აგრარულ რუსეთშიც შეიძლებოდა კომუნიზმის მშენებლობა. ჩვენ სწორედ ასეთი ადამიანი გვჭირდება რომელიც ირწმუნებს და ჩვენც დაგვარწმუნებს რომ ბრძოლას აქვს აზრი და ყველაფერი ისე გამოვა როგორც ჩვენ გვინდა.
 ჩვენ არა მარტო ლენინი გვჭირდება არამედ გვჭირდება აპრილის თეზისებიც, იდეები რომლებიც თითოეულ ობივატელის გულში ტრიალებს და რომელთა ამოკითხვას ვერაფრით ახერხებენ ჩვენი პოლიტიკოსები,ჩვენ გვჭირდება ადამიანი რომელიც ხმამაღლა გვეტყვის იმას რისი გაგონებაც გვინდა. ისეთ რამეს რომელმაც გამოსვლისთანავე შორეულ 1917 წელს თავად ბოლშევიკებში სკეპსისი გამოიწვია, კრუპსკაისაც კი ეჭვი ეპარებოდა ლენინის გეგმაში. გადავხედოთ სიტუაციას რას გვეუბნება დღეს ჩვენი პატივცემული ოპოზიცია??? ვანო არის მკვლელი, მიშა არის კურდღელი??? კი არის ამით რაიმე იცვლება??? განა ეს არის ის რაც გარეთ გამოიყვანს იმ ხალხს რომელიც ახდებს ცვილელებს??? განა 1917 წელს ბოლშევიკების წარმატების ერთ ერთი მიზეზი არ იყო გლეხების მხარდაჭერა მიწების გამო. რატომ უნდა გავიდეს გარეთ მცირე მეწარმე??? ან რატომ უნდა გავიდეს გარეთ ჩვეულებრივი სტუდენტი??? საზოგადოების ის ნაწილი ვინც ახდენს ცვლილებებს???
განა ოპოზიცია მათ უკეთეს განათლების პირდება, განა მეწარმეს ჰპირდება რომ სახელმწიფო დაეხმარება, არა ის მხოლოდ ეუბნება რომ საჭიროა გარეთ გასვლა იმიტომ რომ ხელისუფლება არის არაეროვნული.ამაზე რეაგირება მხოლოდ ასაკიან კონსერვატორებს აქვთ რეაქცია, ძალას რომელიც ვერასოდეს ვერ ცვლის ვერაფერს სწორედ ამიტომ გვჭირდება ლენინი, ადამიანი რომელიც ირწმუნებს რომ საჭიროა ბრძოლა, საჭიროა ცვილებები ჩვენც გვჭირდება ადამიანი რომელიც გაახმოვანებს იმ იდეებს რომლებიც ჩვეულებრივი ადამიანის გულში ტრიალებს მაგრამ ხმამაღლა ვერ ამბობს იმიტომ რომ ოპოზიცია ილუზორულ ეკლესიების დამანგრეველებს დასდევს.

ნუკრი ქანთარია vs კახა ბენდუქიძე

ორივე დიადი ქართველი ერის შვილია, ერის რომელსაც მუდამ იმაზე მეტი წარმოდგენა ჰქოდა საკუთარ  თავზე ვიდრე მისი შესაძლებლობი იყო,ეს ნებისმიერი მცირე ერის თვისებაა უბრალოდ ქართველები რადგან ვართ ეს ჩვენთვის უფრო ახლობელი და ნაცნობია. 

ორივემ წარმატებული კარიერა გაიკეთა სხვადასხვა სფეროში, ერთი მთავარი რეჟისორი იყო რომელიღაც თეატრების, მეორე  ქაოსში ჩაძირული ელცინის რუსეთის ერთ ერთი წარმატებული ოლიგარქი იყო.
2009 წელს ამ ორი ტიტანის ზურგზე  გადადის ქვეყნის განვითარების მძიმე ხვედრი, ერთი ტრადიციული ჯიგრული მართლმადიდებლობის და ეროვნული სულიერების სადარაჯოზეა ხოლო მეორე კი სნობების და პრადვინუტების ნეო-ლიბერალიზმის გენერალია, ერთისთვის ქართველი ერი ღმერთის რჩეულია ხოლო მეორესთვის კი ბნელეთში და საბჭოეთში ჩარჩენილი უსაქმურები. ერთისთვის ხელისუფლება ეს არის ეკლესიების დამანგრეველი და მასონების შემომყვანი ხოლო მეორესთვის კი ოპოზიცია არის ქურდების ძმაკაცი და ასფალტის მტერი. 
ორივეს მისი ამორმჩეველი ჰყავს, პირველ ხმას უჭერს ტრადიციული თბილისური გაგება, ძმობა, ფარისეველი მართლმადიდებლები და მასონებზე&დრაკონებზე მონადირე პატრიოტები, მეორეს პრადვინუტები, სნობების ახალგაზრდული ფრთა, ზაგრანიცაში ნამყოფი პიზდეც ინტელექტუალები.
სწორედ ამ ორ იდელოგიას შორის ერთ-ერთი განსაზღვარს მომავალს რომელიც რეალისტურად რომ მივუდგეთ მართლა სავავალოდ მოსჩანს, პირველის არჩევანი მეზობლების ჯინაზე მოქმედი კლანური დემოკრატიაა ხოლო მეორის მუდმივ ეროვნულ მაზოხიმზე აპელირებით გამართლება არასწორი თუ არაეფექტური ეკონომიკის.
მომავალი ჩვენიაო ოდესღაც ითქვა მაგრამ როდესაც მიტინგებს ვუყურებ სკეპტიციზმი მიპყრობს,მინდა გავიდე და ვუტხრა ხალხს ნუთუ ქანთარიას და სხვების გადასაწყვეტია ჩემი მომავალი??? ნუთუ იმისთვის უნდა ვიარო მიტინგებზე რომ ისევ კლანური იყოს ყვეალფერი???? როდესაც ტეელვიზორს ვრთავ ან ფორუმს ვნახულობ ამ დროს უკვე სრულ დეპრესია მეუფლება, ნუთუ მართლა ეს არის ჩემი ერის ინტელექტუალი ნაწილის არჩევანი??? ნუთუ ყვეალერი ქანთარიას ჯინაზე უნდა გაკეტდეს და აუცილებლად იდიოტურის საპირისპიროდ??? რომელიც ასევე იდიოტურია???
ნუთუ მართლა ორ მხოლოდ ორი არჩევანია??? 
სლავოი ჟიჯეკს აქვს ძალიან კარგი განმარტება არჩევანის არსებობის, მისი აზრით არჩევანი არ არსებობს, არსებობს მხოლოდ ილუზია არჩევანის რომელსას ესა თუ ის სისტემა ცდილობს თავს მოახვიოს ობივატელს, ასე იყო 90 იანი წლების საქართველოში არავინ არავის არაფერი ჰკითხა ისე დაიწყო ძველი სისტემი ნგრევა და ველური კაპიტალიზმის მშენებლობა, თითქოს ქართველი ერის შეკვეთა ვანო ჩხარტიშვილის მილიონერობა და ჯოხთაბერიძის ბიზნეს ნიჭის ტაყვანისცემა იყო, ასეა დღესაც არჩევანი არ არსებობს, არსებობს სისტემა რომელიც იძახის რომ მელნიკოვი, კოდუას მილიონერება მიუღებელია მაგრამ აი ქიბარ ხალვაში და ირაკლი ოქრუაშვილი სულ სხვა თემებიაო. სანამ ჩვენთან არჩევანი ნუკრი ქანთარიასა და კახა ბენდუქიძის შორის იქნება მანამ გვექნება პრობლემები.
სანამ ქართველებს თვალები ფართოდ გვაქსვ დახუჭული მანამ ჩვენი ბედი დრაკონებზე მონადირე პატრიოტების და ინგლისური ენის მცოდნე პიზდეცინტელექტუალების ხელში იქნება.