გუდიაშვილის ჩიხი

ძალიან ბევრი მემარცხენე ანალიტიკოსი, მათ შორის ჩემი უსაყვარლესი რუსი ავტორი, ალექსანდრე ტარასოვი, როდესაც 1968 წლის რევოლუციის დამარცხების მიზეზებზე საუბრობს,  გამოჰყოფს მთელ რიგ პრობლემებს რომლებიც ჰქონდა რევოლუციას. განსაკუთრებით ის ამახვილებს ყურადღებას შემდგომ ფაქტორზე,  თუ ადრე მმართველი კლასი იმისთვის რომ რევოლუციები ჩაეხშო, რეპრესიებს მიმართავდა, ცდილობდა აქტივისტების და ლიდერების  მოსყიდვას, ავრცელებდა  ჭორებს,  1960 იანი წლების რევოლუციის დროს როგორც  აღმოჩნდა ეს ყველაფერი სულა არ არის საჭირო . საკმარისია, ხელისშეწყობა იმისთვის რომ  მთელი ეს რევოლუციური მოძრაობა გადაიქცეს კარნავალად,  პროტესტის გარდასახვა   გართობად  საბოლოოდ ამ საპროტესტო მოძრაობის კვდომას იწვევს.  იგივე მოხდა  თბილისშიც, ე.წ  გუდიაშვილის პროტესტის დროს,  ერთი განსხავებით, თუ 50 წლის წინ ეს მმართველმა კლასმა შეგნებულად გააკეთა იმისთვის რათა ჩაეხშო მოძრაობა , ჩვენთან ეს ყველაფერი ნებაყოფლობითი იყო და შედეგიც ისეთივე იყო აღმოჩნდა.  ხელისუფლებამ ცოტა დაიცადა და “საკუთარი”(ინვესტორების)  პოლიტიკის განხორციელება დაიწყო,  დაპირების მიუხედავად ამჟამად   მიმდინარეობს  ერთ–ერთი შენობის დემონტაჟი.

ინტერპრესნიუსის ფოტო

ისე არ გავიგოთ რომ თითქოს პროტესტანტები და მათი ლიდერები ვინმესთან შეკრულები იყვნენ,  მათ უბრალოდ  შეეცადნენ  მთელი ეს პროტესტი ყოფილიყო განსხვავებული,  ვიდრე ჩვენთან ეს  არის მიღებული.  ანუ უარი ეთქვა  პოლიტიკას, მიტინგებს, შიმშილობებს,   ეკა ბესელიას და ქართული პროტესტის  სხვა აუცილებელ ატრიბუტიკას . რათქმაუნდა ამ მოქმედებას თავისი  ლოგიკა ჰქონდა და არცთუ ისე უსაფუძვლო  მაგრამ ერთია სურვილი და მეორე როგორ განხორციელდება ეს. სურვილი განსხვავებული ვიდრე  ოპოზიცია გადაიქცა ფრანკენშტეინად ,  მაგ. ერთ–ერთი მოწოდება სულაც  ასე ჟღერდა  “ერთად შევიკრიბოთ და დავიცვათ თავისუფალი ბაზარი(პერიფრაზი)” რაც უკვე იმის ნიშანია რომ რაღაც არასწორად ხდება ან არასწორად ვგებულობთ თუ რა ხდება,  სწორედ  რომ “თავისუფალი ბაზრის” ლოგიკაა ის რაც ხდება მოედანზე , ინვესტორები შემოდიან და ცდილობენ ისეთი გარემოს შექმნას რომელიც კაპიტალის ზრდას შეუწყობს ხელს .

პოლიტიკაზე უარის თქმის პოლიტიკასაც აქვს საკუთარი ლოგიკა, ქართველმა პოლიტიკოსებმა ძალიან მოაბეზრეს თავი ქართულ საზოგადოებას მაგრამ, ეს ნიშნავს იმას რომ, ჩვენ უარი ამ პოლიტიკოსებზე უნდა ვთქვათ და არა საერთოდ პოლიტიკაზე, რადგანაც პოლიტიკაზ უარის თქმა ნიშნავს იმას  რომ ჩვენ საკუთარი სურვილით ვტოვებთ ამ  ხალხს ხელისუფლებაში, რომლის დეკლარირებული პოლიტიკა არის კაპიტალის(ინვესტორების) ინტერესების დაცვა ან საპირწონედ სრულიად უსარგებლო საპროტესტო აქციების მომწყობებს  რომლებიც,  მხოლოდ აძლიერებენ  ხელისუფლებას.

მიუხედავად გუდიაშვილის საპროტესტო მოძრაობის ცდისა  ყოფილიყო განსხვავებული ვიდრე ქართული ოპოზიცია,  მან თავისი საქციელით  გაიმეორა ის “სიბრძნე” რომლითაც რატომღაც ამაყობს ქართული ოპოზიცია, საუბარი მაქვს მოარულ იდეაზე  რომ  “მიტინგები სადაც ერთი ფოთოლიც კი არ ვარდება” ზეწარმატებული ქართული მოვლენაა. განსხვავებით ქართული ოპოზიციისგან,  რომელსაც  უხარია ის რომ 200 ათასი გაბრაზებული ადამიანი იკრიბება და არაფერს ამტრევს. ჩვენს შემთხვევაში ეს ყველაფერი კარნავალად გადაიქცა , სადაც 16–35 წლამდე ახალგაზრდები შეიკრიბა და გლინტვეინი დააგემოვნა და   ელიტის არაფორმალური მოწონებაც  დაიმსახურა, “სწორედ ესეთი უნდა იყოს პროტესტი”, “როგორც იქნა  ხალხი კონკრეტულ პრობლემას  აპროტესტებს”. სინამდვილეში  პრაქტიკული გამოცდილება  ცხადყოფს რომ, ევროპაში სულაც არ არიან ქართველებზე ჩამორჩენილები და მანქანებსაც იმიტომ წვავენ და ბრძოლები იმიტომ მიმდინარეობს ქუჩებში რომ, სწორედ ეს არის გზა ელიტის იძულების . მხოლოდ საკუთრების დაკარგვის საფრთხე აიძულებს ელიტას წავიდეს დათმომებზე, ხოლო პროტესტი რომელიც ელიტასაც მოსწონს იდეაში უკვე ნიშნავს იმას რომ რაღაც არასწორად ხდება.

როგორც აღმოჩნდა გზა რომელსაც მსოფლიოს ნებისმიერი საპროტესტო მოძრაობა დამარცხებისკენ მიჰყავს საქართველოშიც არ აღმოჩნდა გამონაკლისი, ჩვენს   შემთხვევაში ეს ჩიხი გუდიაშვილზე დაიწყო და დიდი იმედი მაქვს იქვე დასრულდება.

ამავე თემაზე –გაამაგრე გუდიაშვილი 15 იანვარს 

Left Cartoons(მემარცხენე კომიქსები)

http://leftycartoons.com/ –კაპიტალიზმის დამარცხების თუ რეფორმირების “საღვთო” საქმეში, იუმორი ერთ ერთი ყველაზე უფრო კარგი საშუალებაა, რადგანაც როდესაც არ გეძლევა საშუალება შენი იდეები თუ მოსაზრებები საქმეში გაატარო გრჩება მხოლოდ ამ თეორიების კრიტიკა და შენი უპირატესობის დამტკიცება, პირადად ჩემთვის კი უფრო ახლოს იუმორი დგას.

სამწუხაროდ სურათები ინგლისურად არის და მისი ქართული თარგმნა კარგი იქნება, ეგებ ვინმე მოხალისე გამოჩნდეს და დაეხმაროს მემარცხენეებს, კაპიტალიზმის რეფორმირების თუ დამარცხების “წმინდათწმინდა” საქმეში.

პროგრესული ტიპების კაიფი

პირადად მე ძნ მიყვარს კაიფი თუ თუნდაც საკმაოდ მტკივნეული კომენტარების კეთება სხვადასხვა იდიოტიზმზე, რომელიც “ღვთის” წყალობით ულევად მოიპოვება  ჩვენს ირგვლივ.

ეს ვიდეოც იდეაში  თითქოს ეგეთია, უნდა მოუსმინო და გაგეცინოს, თუ არ გაგეცინება გაგეღიმოს მაინც   მაგრამ პირადად მე  ამ ვიდეოს მოსმენის შემდგომ  სახეზე  უფრო მოწყალების და შეცოდების ღიმილმა უფრო გადამიარა ვიდრე ნაცნობმა ცინიკურმა ტონმა, უკაცრავად მაგრამ არ არის ეს ვიდეო  სასაცილო, მით უმეტეს თუ გავითვალისწინებთ რომ ამ კაცს დასცინის ის ხალხი(კომედი) კლაბი რომელთა პროგრესულობაზე რბილად რომ ვთქვა ეჭვები არსებობს. შეიძლება ძალიან კატეგორიული ვარ მაგრამ იუმორინას დონის იუმორს მგონი დროა გავცდეთ.

თან რატომღაც მგონია რომ მთელი ამ “იუმორის” მარილი იმაში მდგომარეობს რომ ამ ასაკის კაცმა პინკ–ფლოიდს შეჰბედა და შეჰკადრა შეურაწყოფა, მაგრამ გავანდობ საიდუმლოს ქართველ მელომანებს, იდეაში 1970 იან წლებში დაწერილი სიმღერების მსმენელები, ნორმალურ ქვეყნებში სწორედ ამ ასაკის ხალხია და არა როგორც ჩვენტან 17–21 წლის “ღლაპები”.

არა, ისინი იდიოტები არ არიან

ამ ვიდეოს ნახვის შემდგომ დიდი ალბათობით ორი შეგრძნება დაგეუფლება, პირველი სამართლიანი გაბრაზება, ჟურნალისტის იდიოტიზმზე და მეორე სირცხვილი ჟურნალისტიკის მოქმედებაზე, რომელიც “შენიანად” ითვლება, “დიდ ბოროტებასთან” ომში. ჟურნალისტი არამხოლოდ ისეთ კითხვას სვამს რომელზეც პასუხის მოსმენა არ სურს არამედ თავად გამოდის ამ შეკითხვის დამცველად და პირდაპირ აფიქსირებს საკუთარ პოზიციას. ყველაზე ცუდი ის არის რომ ეს და სხვა მსგავსი ჟურნალისტები არ არიან იდიოტები, შეიძლება ისაუბრო ამ ხალხის დაუოკებელ სურვილზე, იყვნენ ჩათრეულები იდიოტიზმში მაგრამ ისინი, არა არ არიან იდიოტები, ისინი უბრალოდ სისტემაც ემსახურებიან.

აიტივის ვიდეოს ლინკი–http://itv.ge/?m=16&CID=22211

* * *

ბოლო წლებში სამი ექსპერიმენტი ჩავატარე ბლოგზე, პირველი გადავედი სხვა ბლოგზე(ვორდპრესზე), მეორე ჩავატარე რებრენდინგი.მესამე ვცადე ნაკლებპოლიტიკური თემებზე მუშაობა.

შედეგები სამივეგან განსხავებული მივიღე, პირველი აშკარად წარუმატებელი იყო, ფაქტიურად თავიდან მომიწია ჩემი მკითხველების მოძებნა და იდეაში ასეთი განახლება სრულიად უაზრო იყო.

მეორე კი ბრწყინვალე, შევცვალე  ბლოგის სახე, სახელი, ძნ უცნაური geoleft-marx გადავაქციე წითელ ბლოგად რამაც იდეაში საკმაოდ კარგი შედეგი გამოიღო და ასე თუ ისე მოხერხდა ბლოგის ბრენდირება(ძნ ხმამაღალია მაგრამ შედარებითია ყველაფერი)

მესამე ნაბიჯზე კი ორაზროვანი სიტუაცია მაქვს, ფაქტიურად ჩემი “სალაღობო” თემებიც საკმაოდ განსხვავდებოდა სხვა ანალოგიური თემებისგან, არამგონია სხვას ჰქონდეს ნახევრად იუმორისტულ თემაში თაგი “ბურჟუაზია და ზასაობა” ერთად. 

მგონი ახლა მეოთხე ეტაპის დროა, გამომდინარე იქედან რომ ასე თუ ისე მიღწეულია ის მიზნები რომლებიც წლების წინ დავისახე, ახლა ბლოგზე აქტიურ ეტაპზე უნდა გადავიდე. მოკლედ ორშაბათიდან აქტიური ბლოგინგი. ვნახოთ როგორ გამოვა.