არის რაღაცეები რაც არ პრავდება, რაც არ უნდა იძახო, ნებისმიერი კარგი ხელისუფლება უშვებს შეცდომებს და ეს ყველგან ხდება, სწორედ ეს თემებია ის რაც განსაზღვარვს ხოლმე ამა თუ იმ ხელისუფლების შემდგომ ბედს, მითუმეტეს ჩვენ გვაქვს, ემპირიული გამოცდილება, სააკაშვილის რეჟიმმა მოსვლის პირველი დღიდან გამოაჩინა კლანჭები და კარგად აჩვენა რომ მოდერნიზაციის ნიშნით ის ბევრი რადიკალური ნაბიჯის გადადგმას აპირებდა, რომელსაც სრულიად არ ჰქონია კავშირი დემოკრატიასთან. ამ ნაბიჯებს რა შედეგები მოჰყვა ყველამ კარგად ვიცით.
დღეს კიდევ ერთხელ ეძლევა შანსი ხელისუფლებას რომ თვალები არ დახუჭოს შეცდომებზე და გადადგას ის რისიც ყველაზე მეტად ეშინია, ქმედითი ნაბიჯები რომლებსაც შეიძლება უარყოფითი გამოხმაურება ჰქონდეს.
დღეს, ჩემმა ერთმა ძველმა ფრენდმა და კარგმა მეგობარმა, აჩიკო მელიქიშვილმა სტატუსი დაწერა რომელიც ე.წ უნიჭო გამპრავებლებს მიუძღვნა
ინსტრუქცია გამპრავებლებთათვის:
1. ყველაფრის გაპრავება არ შეიძლება
2. თუ მაინც აპრავებთ გაუპრავებელს, იხილეთ პუნქტი პირველი
სტატუსი ბევრ უნიჭოდ გაპრავებულ ფაქტებს და მათ შორის მამუკა მიქაუტაძის ფაქტს ეძღვნებოდა, როდესაც რბილად რომ ვთქვათ საეჭვო გარემოებები იკვეთება ახალგაზრდა კაცის სუიციდში, ამას ემატება ოჯახის წევრების განცხადებები და უკვე თავად პოლიციის პოზიციაც ემატება, როდესაც მათ ირიბად აღიარებს რომ რაღაც საეჭო გარემოებები იკვეთება, ხოდა სულაც არ მიკვირს რომ ყველა ნორმალურ ტიპს და მათ შორის მეც , გაგვიჩნდა შეგრძნება რომ ყველაფერი ისე სუფთად არ არის როგორც ამას ამბობენ, და ეს სულაც არ არის კავშირსი ხარ ხარ თუ არა ამ ხელისუფლების მომხრე .
ხელისუფლების შეცვლის შემდგომ ჩვენთან დარჩა ტენდენცია რომელიც რბილად რომ ვთქვათ არ უწევს კარგ სამსახურს ხელისუფლებას, პირველი ეს არის ე.წ გაპრავება, როდესაც ხელისუფლების ცნობადი თუ უცნობი მომხრეები, ნებისმიერი საშუალებით იცავენ “მათ” ხელისუფლებას და ნებისმიერი შეცდომის შემთხვევაში იგონებენ გამართლებელ არგუმენტაციას , ხოლო მეორე, სიტუაცია, როდესაც მიზანმიმრთულად იქმნება ისეთი გარემო, სადაც ტელევიზორის ყურების დრო ანანაირად არ გტოვებს ისეთი შეგრძნება რომ რაღაც კატასტროფა ხდება და ასეთ დროს რათქმაუნდა, ნებისმიერი დათმობა მთლიანი სისტემის ნგრევას დაიწყებს, ამ ისტერიის შედეგი იყო ის შეცდომები რომელიც ჩვენმა ხელისუფლებამ დაუშვა, ალბათ ყველას გვახსოვს თუ როგორი ისტერიებით პასუხობდა, ხელისუფლება ნებისმიერ ოპოზიციურად განწყობილ გამოსვლებს, ხელისუფლების ისტერია ოპოზიციას გადაედო და საკმარისი იყო წაგეკითხა, ოპოზიციური პრესა ან ტელევიზიები რომ შთაბეჭდილება გრჩებოდა , არა ნეოლიბერალურ ავტორიტარიზმში ცხოვრების არამედ ნაცისტურ გერმანიაში, სადაც დღე დღეზე გესტაპო დაგადგებოდა თავს, რაც რაღათქმაუნდა ნამდვილად არ შეეფერებოდა რეალობას.
რათქმაუნდა ძალიან ბევრი ადამიანი, გულწრფელად ბრაზდება როდესაც ხედავ, იმ ხალხს გააქტიურებულებს, რომლებიც წლების განმავლობაში ცინიკურად საუბრობდნენ იმაზე რომ ხელისუფლება “ბიჭებს ხოცავს” და ისიც გასაგებია რომ ბევრს შეიძლება მორალური უფლება არ ჰქონდეს დღეს მოითხოვოს დამნაშავეები დასჯა მაგრამ ეს არაფერ შუაშია იმ ფაქტთან რომ პოლიცია ბოროტად სარგებლოს მასზე მინიჭებული ნდობით.
ყველაზე სამწუხარო კი ის არის რომ გამოსავალი ის არის რისიც ყველაზე მეტად ეშინია ხელისუფლებას, რადიკალური ნაბიჯები . საჭიროა არა კოსმეტიკური გადახალისება პოლიციის სისტემის და პირადი შემადგენლობის მცირე ცვლილებები, არამედ რადიკალური მოქმედებები, საჭიროა მრავალი ადამიანის პირდაპირ გამოყრა პოლიციიდან და ამის გაკეთების შემთხვევაში იმავე უფლედამცველების გოდების მოსმენა რომ ადგილი აქვს პოლიტიკურ დევნას, დღეს ეს ხალხი სრულიად სამართლიანად დღეს მიქაუტაძის ფაქტს აპროტესტებენ , არ არის გამორიცხული რომ ეს გოსდეპის ანგარიშში ჩაიწეროს და ევროპის სახალხო პარტიის კეთილისმსურველებმა ჩვენზე თქვას რომ საქმე ცუდად არის. სწორედ ეს გამოხმაურებებია ჩვენი ხელისუფლების მთავარი პრობლემა, ის(ხელისუფლება) მუდმივად უკან იყურება, ვაითუ ვინმემ ცუდი არ თქვას , ეს კი ჩანასახშივე გამორიცხავს იმის ალბათობას რომ შესაძლოა გააკეთო რეფორმები, ცვლილებები ისე რომ არც მწვადი დაწვა და არც შამფური.
ნიკუშა მარქსის ბლოგი 