- 1998 წელს 13 წლის პატარა ბათუმელი ბიჭი ვიყავი რომელსაც რელიგიური კრიზისი ჰქონდა(ვერაფრით ხვდებოდა რატომ იყო გაყოფილი მართლმადიდებლური და კათოლიკური ეკლესიები(ვიცი ბავშვობაში იდიოტური აზრები მაწუხებდა)). ჰქონდა კითხვები და საოცრად მიამიტური აზრები, მუსიკა მეორეხარისხოვანი იყო მის ცხოვრებაში. მაგრამ პლასებოს გამოჩენამ ჩემს ცხოვრებაში ბევრი რამე შეცვალა, დღემდე არ დამავიწყდება ემოცია, რომელიც განვიცადე მაშინ, მომღერალი რომელიც ძალიან ჰგავდა ქალს მაგრამ ქალი არ იყო, ჯადოსნური ხმა და ანდროგენულიი სტილი . დღეს იმ პატარა ბიჭთან აღარაფერი მაკავშირებს მაგრამ ის ემოცია ისევ დარჩა.placebo-pure morning
- დეპეშები, სოციალიზმის, ათეიზმის და კომპიუტერული თამაშებთან ერთად მერე ალბათ ჩემი ყველაზე რეალური სიყვარულია, ბათუმში დეპეშ მოუდის ფანი იმ ბედნიერ 1999–2000 იანების დასაწყისში არც ისე ბევრი ადამიანი იყო, სწორედ ამიტომაც ხშირად ვისმენდი ჩემი უახლოესი მეგობრების საეჭვო ხუმრობებს რომ მე დეპეშები ფულს მიხდიან ამ ჯგუფის პიარში. ასეა თუ ისეა never let me down again იყო და არის დეპეშების ჩემი საყვარელი სიმღერა.
- სტუდენტობამ ჩემში რამდენიმე ცვლილება გამოიწვია, რატომღაც ყველა რეგიონიდან ჩამოსულ სტუდენტს ჰგონია რომ ყველაფერი ცუდი მხოლოდ იქ ხდება სადაც თვითონ ცხოვრობს და თბილისში ყველაფერი სხვანაირად იქნება, ასე იყო ჩემთვისაც მაგრამ მალევე მივხდი რომ იდეაში არაფერი არ იცვლება, არ ვიცი ეს იმის ბრალი იყო რომ მაღლივში ვსწავლობდი თუ ჩემი მაგრამ ფაქტია სტუდენტობას დიდი არაფერი არ შეუცვლია. მხოლოდ აღმოვაჩინე muse და მისი sunburn დიდი ხნის განმავლობაში ჩემი მობილურის ზარად გადაიქცა(გინდათ, საყვარელი მუსიკა აქციოთ საძულველად??? იდეალური მეთოდია)
- სტუდენტობას ლაითი სასიყვარულო ისტორიები მოსდევს , არ დავიწყებ ზღაპრების მოყოლას და ჩემს შემთხვევაში ძირითადად ტრაგიკული(ამ პერიოდს ფროიდისტურად ვივიწყებ). იმ პერიოდში ეს სიმღერა აკვიატებული მქონდა და მეგონა რომ ამით გოგოებს შევაბამდი (ხომ გეუბნებით ვივიწყებ იმ პერიოდს თქო) reamonn -supergirl
- სტუდენტობის მერე, ჩემს ცხოვებაში პირველი სამსახურის პერიოდი დადგა, ვერ წარმომედგინა რომ პირველი სამსახური არა მარაზმული საბანკო სექტორი იქნებოდა, არამედ ტელეკომპანია რუსთავი 2 და გადაცემა ბიზნეს–კურიერი. დღეს ალბათ ვნანობ იმას რომ კონფლიქტის გამო საკუთარი ნებით წამოვედი ტელევიზიიდან მაგრამ მაშინ ეს ნაბიჯი სწორი მეგონა marilyn manson -tainted love
- ყველას ცხოვრებაში იყო ცუდი სამსახური რომელსაც ვერ იტანდა ან იქნება გულს ნუ გაიტეხთ. ჩემი ჯოჯოხეთი, მანქანების იმპორტიორი კომპანია კავკასიისავტოიმპორტი აღმოჩნდა. იდიოტი შეფები, საოცრად ერთფეროვანი და უინტერესო სტაფი(ერთი ორი გამონაკლისის გარდა) და ეს ყველაფერი შეხამებული წარმოუდგენელად უინტერესო საქმიანობით–სხვაგვარად როგორი შეიძლება იყოს მანქანების ნაწილების შესყიდვა და მათი ტრანსპორტიების უზრუნველყოფა, არ ვიცი ეგებ ჩემი ბოროტი ცინიზმის(რის გამოც პერმამენტურად მიბრაზდებიან მეგობრები) მიზეზი ეს პერიოდია 😀 cult of luna- leave me here
- დაახლოებით იმ პერიოდში ჩნდება ჩემს ცხოვრებაში მარქსისზმი, საოცარია მაგრამ ის ჩნდება ერთი ლიბერალის მეშვეობით, რომელსაც რუსი მარქსისტის–ალექსანდრე ტარასოვის რომელიღაც სტატია გამომიგზავნა. ნამეტანი ირონიულია ცხოვრება . neurosis -under the surface
- დღეს, ჩემს ერთ ლევაკ მეგობარს ველაპარაკებოდი და უცებ მივხდი რომ ქართველი მემარცხენების დიდი ნაწილი ისეთ მუსიკას ვუსმენთ რომ იდეაში ამ მუსიკით ოპტიმიზმი ნამეტანი ძვირი ფუფუნებაა…არ შეიძლება ხალხი რომლებიც სუიციდურ დეტ მეტალს, ან პოს–მეტალს უსმენდეს იყოს ოპტიმისტები, მაგრამ არაოპტიმისტი სოციალისტი 2012 წელს განწირულია. nocturnal depression-join me with suicide
- ლენინი წერდა “კომუნიზმი, საბჭოთა წყობილება პლუს ელექტრიფიკაციაა”. დღეს მგონი კომუნიზმი ეს განწირული კაცია რომელი ხრამში იჩეხება და მაინც ცდილობს ამოსვლას, კომუნიზმის უმცროსი ძმა, სოციალ–დემოკრატია კი დაბერებული ახალგაზრდაა რომელსაც ბრძოლა აღარ შეუძლია. თანამედროვე სოციალ–დემოკრატიის ყველაზე დიდი შეცდომა ეს თავდაცვითი სტრატეგიაა, სანამ ჩვენ თავს ვიცავთ და ვცდილობთ ჩვენი მონაპოვარი დავიცვათ მანამდე ვართ კონსერვატორები რომლებიც აფერხებენ “კაპიტალიზმის ” განვითარებას, ალტერნატივა მხოლოდ სრულყოფილი განვითარების გზაა, დაბრუნება საწყისებთან . amenra- aorte
- დიდი ხანია მეუბნებიან გაიზრდები და მიხვდები რომ ასაკთან ერთად აუცილებლად უნდა გახდე უსახური და უპრინციპოო, უნდა გყავდეს ოჯახი და შვილები, ლაბრადორი და იპოთეკა. ალაჰის და სხვა არარსებული ღმერთების წყალობით ჯერჯერობით ვახერხებ, ამ ყოველდღიური მარამზმის მოგერიებას და ვიცი რომ უბრალოდ უნდა გავიღვიძო. rosetta -wake
p.s ვიცი ლევანი(აბაშიძე) ამას მაინც მეტყვის მაგრამ მართლა მადლობა იმისთვის რომ ძნ ბევრი კარგი მუსიკა აღმომაჩენინე, (“ჩათრევას ჩაყოლა სჯობიას” კლასიკური მაგალითი)
ნიკუშა მარქსის ბლოგი 