მუსიკა(vol2)

ზუსტად ერთი კვირის წინ, ერთ-ერთ ტელევიზიაში ვიყავი სტუმრად, წესით საინტერესო თემა უნდა ყოფილიყო, ჩემი უშუალო სამსახურის თემატიკაზე, ვინც არ იცის, ამჟამად თბილისში მიუსაფარ ცხოველთა ბედი მაბარია, ხოდა როგორც წესი ტელევიზიების ფორმატი ისე არის მოწყობილი რომ დიდხნიანი და უშუალოდ კონკრეტულ თემაზე გაშლილი გადაცემები რომ არის მაშინ არ გამოდის ხოლმე კარგი გადაცემები და შუადღის გადაცემაში, 10 წუთში ბუნებრივია არაფერი არ გამოვიდა.

ამ გადაცემიდან შედეგი ის დარჩა რომ იდეაში, ერთ-ერთ წამყვანს რამდენიმე დღის შემდეგ კორონა დაუდგინდა და მიუხედავად იმისა რომ ჩემს შემთხვევაში შანსი მინიმალურზე მინიმალურია, მაინც გადავედი სახლის იზოლაციის პირობებში, შესაბამისად მიზეზი მაქვს, ჩემი თითქმის მივიწყებლი ბლოგზე რამე მაინც დავწერო, თან ისე ვწერ, პრინციპში დაშეარების გარეშე, ჩემთვის.

მუსიკა ჩემი ცხოვრების ერთ-ერთი ყველაზე აუცილებელი ატრიბუტია, თან რაც დრო გადის სულ უფრო, ადრე ალბათ მეც იმიტომ ვუსმენდი ბევრ რამეს რომ სტატუსს შეეფერებოდა, ჩვენ ხომ გვიყვარს ჩვენთვის მოფიქრება, სტატუსის რომელიც ჩვენი წარმოდგენით შეგვეფერება, ახლა უკვე ჩემთვის, სიამოვნებისთვის ვუსმენ.

შესაბამისად ჩემს პლეილისტებში გვერდი-გვერდ ყოველგვარი პრობლემის გარეშე თანაცხოვრობენ, პოსტ-მეტალი და ჰიპ-ჰოპი, რუსული პოპი და ალტერნატივა, მოკლედ დიდი ზედახორაა მაგრამ ეს ჩემია, ის რასაც ვუსმენ და მომწონს.

მინდა თქვენც გაგიზიაროთ მუსიკა რომელმაც თავის დროზე ძალია დამეხმარა, დამეხმარა მაშინ როდესაც ძალიან მჭირდებოდა.

სოლსტაფირი არ მახსოვს როდის აღმოვაჩინე პირველად, მაგრამ როდის დავიწყე აქტიური მოსმენა ეგ მახსოვს, იმ პერიოდში როდესაც ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე პირქუში მომენტები იყო, ქიმიოთერაპიას ვიკეთებდი და მიუხედავად ჩემი უსაზღვრო ოპტიმიზმისა ცუდად ვიყავი, დღეს ამდენი წლის შემდეგ მიკვირს როგორ შევძელი გამეძლო.

ემინემი თინეიჯერობიდან მომყვება, არა ოღონდ არ მომწონდა არასოდეს, უბრალოდ სულ არსებობდა ჩემს გვერდით, სანამ ისევ იმ საშინელ პერიოდში უცებ არ მოვუსმინე და მივხვდი რომ ჩემიანი იყო, ახლაც რომ ვთქვა რომ სულ ვუსმენ თქო, ტყუილია, მაგრამ არის რაღაც ტრეკები რომელსაც ძალიან ხშირად ვუსმენ.

რუსული რეპის გამოჩენა ძალიან უცნაური იყო, მანამდე რეპსაც არ ვუსმენდი და რა რუსული რეპი, ერთ დღესაც დამაინტერესა ვინ იყო, ოქსიმირონი, მოვუსმინე და შევჯექი, შემდეგ სხვების მოსმენაც დავიწყე, მაშინ აღმოვაჩინე ატლ რომელზეც ცალკე პოსტიც მაქვს, მაგ პერიოდში ხშირად მესმოდა, სკრიპტონიტის შესახებ, რომელსაც ვუსმინე და დიდად არ მოიტანა, სანამ არ ვუყურე ერთ კარგ გადაცემას, სადაც ერთი კარგი რუსი მუსიკალური ბლოგერი, სკრიპზე საუბრობდა, რადგანაც თავად იმ ბლოგერს პატივს ვცემ მეც ვცადე მომესმინა და დაიწყო იმის შემდეგ სკრიპმანია, სკრიპტონიტი არ არის რეპერი, იმიტომ რომ ის აქტიურად იყენებს როკის ელემენტებს, ლაივებში კი ფაქტიურად ძალიან კარგი და საკაფიო ბლუზს უფრო აკეთებს ვიდრე რეპს. მოკლედ სკრიპი ძალიან დიდია და მინდა თქვენც გაგიზიაროთ, აქ ისეთ რარაცეებს ჩავყრი რაც მე მისწორდება და სულაც არ არის ფაქტი, ეს რომ მისი საუკეთესოებია.

ამ სიმღერაზე ლამაზი რამე საერთოდ ძალიან ცოტა ვიცი, მოკლედ თუ ისეთ გოგოსთან გაქვთ ურთიერთობა რომელიც ჯერ კიდევ რუსულის ცოდნაშია შემჩნეული, საუკეთესოა რომ გაუზიაროთ.

ბოლოს კი ერთი კარგი ჯგუფის შესახებ მინდა მოგიყვეთ, რომელიც ასევე რეზონანსის წყალობით გავიგე, რუსული რეპერი Грязь რომელიც რეპერი ძალიან დაძალებით არის, მუსიკდიან გამომდინარე, აშკარად დიდ გავლენას განიცდის როკის, შარშან აღმოვაჩინე და მთელი წელი შემჯდარი ვიყავი, საუცხოო ალბომი აქვს “Сундук мертвеца” რომელიც კონცეპქტუალურია, ფაქტიურად ერთი ბიჭის ისტორიაა რომელიც სიმსივნეს ებრძვის და ალეგორიულად მთელი ცხოვრებაა მოთხრობილი, ნუ ალბათ მიხვდით მე რა პრინციპით მომეწონა, გარდა მუსიკალური შემადგენელისა.

და ბოლოს ვაღიარებ, ვუსმენ და ძალიანაც მომწონს

ჩემი ფეისბუკი(მიზანტროპული დაკვირვებები)

• ჩემი ფეისბუკის ყველაზე მაგარი წყვილი, ერთი პოლიტიზირებული მამა შვილია, უნიკალური სასტავია,  მამას და შვილს საერთო პროფაილი აქვთ, უფრო სწორად ორივეს ცალკ-ცალკე აქვთ მაგრამ მამა თვლის(სამართლიანად) რომ შვილი არასაკმარისად ინტელექტუალურია, ამიტომაც როგორც წესი თვითონ პოსტავს ხოლმე შვილის პროფაილით, კი გვეშინია ამ ფაქტის მაგრამ რა ვქნათ. შვილის მომავალზე ზრუნვაა საჭირო.

• ალბათ,  ყველას ჰყავს ისეთი გოგო ფეისზე, რომელიც დღეში, ერთ,  ნახევრად ნუდ პროფაილ ფოტოს მაინც დებს და შემდეგ წუწუნებს, რატომ მწერენ ეს ველური ბიჭებიო, არადა გამოსავალი ნაპრაშივაეტსია, როგორ მივხდეთ ბლიად, ძუძუს  ცალი კერტი რომ ვითომ შემთხვევით ჩანს ბიუსტჰალტერიდან სინამდვილეში ნონკონფორმისტული ნაბიჯია და არა რაღაც  ის რასაც ყველა ვფიქრობთ და არ ვამბობთ.

• ყველაზე მაგარი ფეისბუკზე მაინც ის გოგოები არიან , რომლებიც ცდილობენ საკუთარი ცხოვრება დამალონ და ამისთვის იყენებენ კონსპირაციის ისეთ ტექნიკურ საშუალებებს, როგორიც არის foursquare და ინსტაგრამია, თან როდესაც რამეს შეეკითხები, ისე გაიკვირვებენ, თითქოს თვითონ არ თაგავდა საკუთარ თავს რაღაც ადგილებში ვიღაც ტიპებთად ერთად.

• ფეისბუკზე ძრომიალის მოყვარული,  მალე მოახდენს მისთვის ფეისბუკითვის დამახასიათებელი პრადვინუტი  ბიჭების ორი საინტერესო კატეგორიის დახარისხებას,  პირველი, მონაშო გოგოების  ფოტოებზე ძირითადად დალაიკებით არიან დაკავებული, თან არამხოლოდ ფოტოებს ულაიკებენ,  სტატუსებისაც და ასე შემდეგ,  ხოლო მეორები გარდა დალაიკებისა აქტიურ მოქმედებებზეც გადადიან რაც  გამოიხატება ყველა თანამედროვე ტექნოლოგიების უპრაგონო გამოყენებაში,ის იყენებს აიფონს, აიპადს,  ბლოგს, ინსტაგრამს, ტაბლერი და ღმერთმა უწყის კიდევ რას, უკვე დიჯეია ან  მომავალში  აპირებს  დიჯეობას, ცუდ ლექსებს თუ არ წერს, რამდენიმე ცუდ პოეტთან ძმაკაცობს მაინც,   სახლში ჰყავს კატა(ები), მაგრამ პრაქტიკული შედეგები ორივეს დაახლოებით ერთნაირები აქვთ, ანუ დიდი ვერაფერი.

• მე მაგალითად როდესაც  ფეისბუკური ტრეში მინდება ამისთვის სპეციალურად ამ მიზნით შექმნილ ფეისბუკურ ჯგუფებს ვიყენებ, ძირითადად პოლიტიკური მიმართულების , საკმარისია ასეთ ჯგუფებში გამოხატო აზრი რომელიც ოდნავ მაინც ადეკვატურია, მზად უნდა იყო თავდასხმის მოსაგერიებლად, იმის მიხედვით თუ რას დაწერ, მზად უნდა იყო რამდენიმე კატეგორიის ხალხთან დასაკომენტებლად, ბიძინისტები, ერის სახელით მოლაპარაკეები, მიშისტები და რათმაუნდა აპოლიტიკურები რომლებმაც მიუხედავად სტატუსია ზუსტად იციან რა არის კარგი მთელი ერისთვის.

• მოკლედ, რასაც აქ დავწერ. იმის მიხედვით ნუ შეიქმნით ჩემზე წარმოდგენას, მთლად ესეთი ცუდი ადამიანი და პიროვნებაც არ ვარ, უბრალოდ როდესაც ახალგამხდარი მშობლები, გათხოვილები და მსგავსი ამოუწურავი სიხარულის მქონე ადამიანები  ცდილობენ საკუთარი ბედნიერებით შეცემას, მაქსიმალურად მინდა ენკავედეს პლაშიანი ოპერი ვიყო რომელიც ამ ხალხის წასაყვანად არის  გაგზავნილი შავი ჩაიკით.

• ენკავედეს პლაში მაშინ მახსენდება როდესაც საქმე ქართველ სკეპტიკოსებს ეხება, ეს ის კატეგორიაა, რომელმაც ზუსტად იცის, ქართველი ჟურნალისტების მიერ ნათარგმნი რომელი სტატიაა ყალბი მაგრამ ეჭვი არ შეაქვს იმ ბოლში რომელსაც ნაცებისდამი სიმპატიებით განწყობილი ჟურნალები თუ სააგენტოები ავრცელებებ.

• მზად ვარ ღმერთს, რომლისაც არ მჯერა  ვთხოვო დახმარება, რომ  უახლოესი ორი წელი მაინც არც ერთი ბლოგერი ან მსგავსი კატეგორიის ტიპი აღარ ვიხილო ეროვნულ პროექტებში, არა ბაზარი არაა ბევრი ნიჭიერი ტიპია, მაგრამ როგორც ჩვენი წინაპრები იტყოდნენ “მთავარია გული გულობდეს და ქადა ორი ხელით იჭმევა(ანდაზა რომლის შინაარსი ყველაფერს მიესადაგება) წინააღმდეგ შემთხვევაში უბრალოდ არ ძალმიძს კიდევ ერთ ფარისეველობის კორიანტელის გადატანა.( სინამდვილეში სულაც არ ვარ შურიანი  მიზანტროპი,)

7 ნოემბრის პოლიტიკური სვეტი

სანამ ღარიბაშვილი ბიბის მემკვიდრე გახდებოდა, მანამდე მთავარ ფავორიტად დავით სერგეენკო გამოიკვეთა, რაც ყველაზე მთავარია იმდენად გამოიკვეთა რომ ყველა დაიჯერა რომ სერგეენკო ხდებოდა პრემიერი, არადა ახლა, პოსტ ფაქტუმ ვხდები რომ ღარიბაშვილის გარდა მგონი მართლა არავინ არ იყო ისეთი რომელიც ბიბის რჩეული იქნებოდა, ანუ პროექტ” ბიძინა ივანიშვილის დანაპირებებს” შეასრულებდა, მაგრამ ყველაზე საინტერესო კი ის არის როგორც გახდა სერგეენკო ფავორიტი.

დავით სერგეენკო, ახალი ხელისუფლების ყველაზე მასშტაბური პროექტის, საყოველთაო ჯანდაცვის სისტემის მთავარი განმახორციელებელია და თავდაპირველი კრიტიკის მიუხედავად მოკლე დროში მოახერხა და კვალიფიციური და კარგი მენეჯერი სახელი დაიმკვიდრა, ხოლო რაღაც პერიოდის შემდგომ კი ისეთი ბუნებრივი პიარ სვლები გააკეთა რომ ფეისბუკ სივრცის მემარცხენე და მემარცხენე ლიბერალური წრეების ფავორიტიც გახდა, მართლა რთულია გაიხსენო მინისტრი რომლის პიარიც(უფრო სწორად საქციელი)  ასეთი ბუნებრივი და ადეკვატური იქნებოდა,   ხოდა ძალიან ბუნებრივად მოხდა, როგორც ვიცით  ეს მემარცხენე და მემარცხენე ლიბერალური სივრცე ჯერ კიდევ პროსახელისუფლებო განწობის არის  და მათი სიმპატიები ყველამ ქართულად გაიგო, ჩვენთან ხომ უკანასკნელ წლებში ყველა ინფორმაციები ისე ვრცელდებოდა რომ ჯერ სამდე გამოჟონავდა და შემდგომ ყველამ იცოდა და რამდენიმე დღეში ყველაფერი დადასტურდებოდა, ხოდა ასეც ეგონათ ამ შემთხვევაში, ყველამ ჩათვალა ,  რომ პრემიერი სერგეენკო გახდება და მოკლე დროში სერგეენკო მთელი მედიის ფავორიტიც გახდა, რაც გასაკვირი სულაც არ არის, თუ გავითვალისწინებთ იმასაც რომ   ქართული მედიის მთავარი წყარო ხომ ფეისბუკი და ფორუმია.

მაგრამ როგორც რეალურ ცხოვრებაში ხდება, მოლოდინები არ მართლდება და მალე პრემიერი ირაკლი ღარიბაშვილი გახდება, მინისტრი რომლის განხორცილებულ ცვლილებებზე  საუბარი რთულია, განსხვავებით სხვა პროსახელისუფლებო ავტორებისგან ჩემთვის ძალიან რთული დავინახო ცვლილებები იქ სადაც ის არ არის. შინაგან საქმეთა სამინისტროს ამ ერთიწლის გადასახედით  რაიმე სერიოზული და შესამჩნევი ცვლილებები არ ჰქონია, თუ არ ჩავთვლით იმას რომ დღეს, ნამდვილად აღარავინ ავალებს პოლიტიკურ ტერორს პოლიციას და მას არ იყენებს  როგორც ინსტრუმენტს პოლიტიკური ოპოზიციის მიმართ, აი სხვა მხრივ კი პოლიციას ისევ იგივე პრობლემები რჩება რომელიც მას აქამდე ჰქონდა, ის  არანორმალურად ძვირი უჯდება სახელმწიფოს , პოლიციელების უფლებები ბევრად უფრო მაღლა არის დაყენებული ვიდრე ჩვეულებრივი მოკვდავების და რაც მთავარია პოლიცია ფაქტიურად ცალკე სახელმწიფოა სახელმწიფოში, მოკლედ იმედია შემდგომი შინაგან საქმეთა მინისტრი მაინც არ დაიწყებს მუნდირის ღირსებაზე ზრუნვას და პოლიციის გადაქცევა შეეცდება თანამედროვე ევროპული ტიპის ორგანიზაციად ხოლო პრემიერი კი ქართული ოცნების მიერ მოცემული დანაპირების შესრულებას შეძლებს.

ერთი რჩევა ხელისუფლებას

რაც უფრო ნაკლებად  გაუწევთ ანგარიშს ფეისბუკის აღშფოთებებს და შეშფოთებებს და მით  მეტ პასუხისმგებლობებს აიღებთ თქვენ საქციელზე , მით უკეთესი, როგორც თქვენთვის და ისე სახელმწიფოსთვის.

შეუძლებელია რაიმეს გაკეთება ისე რომ მოეწონოს როგორც ოპოზიციას, ისე ლიბერალებს, ისე ჯიგრებს და ასევე იმ ხალხს რომლებსაც ყველაფერზე რაიმე პოზიცია აქვს.